Fabeltjeskrant

Fabels

Een fabel is een kort verhaal over dieren (maar soms planten en ook wel eens mensen) waarin een uitdrukkelijke moraal zit opgesloten.
In de fabel komen vooral de waarden aan de orde die voor alle tijden gelden, zoals eerlijkheid en rechtvaardigheid. Meestal gekenmerkt door conflicten tussen simpele figuren en hogere machten.

Het genre van de fabel is zeer oud. Waarschijnlijk is het duizenden jaren geleden ontstaan in het oude India. In Griekenland waren de fabels een groot succes. De bekendste fabeldichter uit het oude Griekenland was de ex-slaaf Aesopos. Zijn aandeel in de ontwikkeling van het genre is evenwel niet met zekerheid vast te stellen, want het is zeer de vraag of hij wel echt bestaan heeft.
Na de Oudheid is de fabeltraditie nog voortgezet. Hoofdzakelijk via de schoolboeken bleven de antieke fabels in de Middeleeuwen bekend. De bekendste opvolger van Aesopus is de Fransman Jean de la Fonteine.

Ik ben een kuiken, omdat ik vroeger altijd een boekje las over Piep het kuiken. Dit deed ik altijd met mijn oma en ik heb hier veel goede herinneringen aan. Verder zijn er ook uiterlijke gelijkenissen. Ik ben klein en heb ook donkere ogen. Net als een kuiken kom ik uit een warm nest. Mijn moeder had vroeger 2 kuikens die haar overal achtervolgden en nu heeft ze mijn zus en mij.

Het kuiken en de schildpad.

Schildpad en Kuiken waren al jaren lang bevriend. Zij trokken de wijde wereld in en beleefden samen veel avonturen. Tot op een dag, zij beiden verliefd werden op hetzelfde Molletje. Allebei de vrienden wilden graag indruk op haar maken om zo haar liefde te winnen. Het snelle Kuiken plukte, voordat de trage schildpad dat kon, een prachtig bosje bloemen en won het hart van Molletje. Schildpad werd jaloers op Kuiken en wilde niet meer met Kuiken omgaan. Kuiken en Molletje leefden nog lang en gelukkig. Schildpad bracht zijn leven verder alleen door.

Dus: men zal niet jaloers zijn op zijn beste vriend. 

November van J.C. Bloem

Jakobus Cornelis Bloem geboren in Oudshoorn, op 10 mei 1887 is een Nederlandse dichter. Bloems werk is doordrongen van verlangen naar een ideaal verleden dat nooit zo bestaan heeft.

Ik vind het een erg mooi gedicht. Je kunt het gedicht op verschillende manieren interpreteren, bij ons wekt het treurige gevoelens op.

Ik ben geen racist

1.            Ik heb het boek Ik ben geen racist van Per Nilsson gelezen. Het boek is oorspronkelijk in het Zweeds geschreven en is uitgegeven in 2007.

Boekverslag met recensie:
http://www.scholieren.com/boekverslag/65973

Op het plaatje hiernaast zie je de kaft van het boek. Op het hek zie je een briefje met S.V. erop. In het boek wordt later duidelijk dat dit staat voor Svenne’s Vrienden. Het kaft roept een wat spannende sfeer op door het mes. Het is een kaft dat niet heel erg veel toevoegt aan het verhaal.

Het boek gaat over een Zweedse jongen, Fredrik Svensson (Svenne). Als hij een weekend naar Stockholm gaat, wordt hij neergestoken door een allochtone jongen. Hij overleeft het. Kort daarna wordt hij bezocht voor Nils Dackeman. Hij vraagt Svenne om voor hem te komen werken in Malmö bij de partij die Nils Dackeman aan het oprichten is: Partij Rechtvaardig Zweden. Svenne wordt partijsecretaris. De partij richt zich op de massa-immigratie in Zweden, criminaliteit van de allochtone jongeren in de buitenwijken van Zweedse steden en de Islam. 

Mijn verwachtingen van het boek waren dat het best een saai boek zou zijn, omdat het een heel serieus onderwerp heeft. Dit was voor een groot deel niet waar. Het boek was wel heel serieus, maar ook erg spannend op sommige momenten en heel raadselachtig.

Ik heb dit boek gekozen, omdat ik op de leeslijst zag dat ik ook een boek uit van een buitenlandse auteur uit de wereldliteratuur moest lezen. Mijn moeder raadde mij aan dit boek te lezen, omdat zij al eens eerder een boek van deze schrijver had gelezen. Per Nilsson heeft nog heel veel andere boeken, maar ik heb voor dit boek gekozen, omdat het best actueel is (in verband met Geert Wilders en de Islam etc.)

2.            Per Nilsson (geboren op 13 februari 1954 in Malmö) is een Zweedse jeugdboekenschrijver. Na zijn middelbare school begon Per Nilsson aan een studie wiskunde en later ook een studie muziek. Nadat hij beide studies had afgerond, werd hij docent op een middelbare school. In 1988 verscheen zijn eerste boek. In 1999 stopte hij met zijn werk als leraar om zich volledig te wijden aan het schrijven van jeugdboeken.  Zijn boeken gaan over serieuze onderwerpen zoals discriminatie en milieuvervuiling. Ik kende Per Nilsson nog niet voordat ik dit boek had gelezen.

Als ik een gesprek met Per Nilsson zou kunnen hebben zou ik hem vragen hoe hij erbij is gekomen om over deze serieuze onderwerpen te gaan schrijven.

3.            Ik heb dit boek in de zomervakantie van 2012 gelezen. Het boek liet me nadenken over racisme, want het boek laat de gevolgen van racisme zien. Het boek is op sommige gedeeltes heel erg langdradig en het heeft best veel onnodige delen erin zitten die niets toevoegen aan het verhaal. Er zaten ook juist hele spannende delen in het boek, die je in één keer uit wilde lezen.

Het mooiste deel van het boek vond ik dat Svenne besefte wat er gebeurde door de acties van de Partij Rechtvaardig Zweden. Hij zag in dat de uitspraken van de Partij Rechtvaardig Zweden alleen maar onrust en haat opwekte in Zweden.

Het taalgebruik in het boek is het grootste deel heel serieus. Er staan best moeilijke woorden in het boek. Terwijl er ook woorden zoals “fucking” worden gebruikt soms. Het is dus heel erg verschillend wat voor woorden er worden gebruikt, het verschild per hoofdstuk.

Ik raad het boek zeker aan, vooral aan jongeren van mijn leeftijd, maar ook aan volwassenen. Het laat je heel erg nadenken over racisme.