Ik ben geen racist

1.            Ik heb het boek Ik ben geen racist van Per Nilsson gelezen. Het boek is oorspronkelijk in het Zweeds geschreven en is uitgegeven in 2007.

Boekverslag met recensie:
http://www.scholieren.com/boekverslag/65973

Op het plaatje hiernaast zie je de kaft van het boek. Op het hek zie je een briefje met S.V. erop. In het boek wordt later duidelijk dat dit staat voor Svenne’s Vrienden. Het kaft roept een wat spannende sfeer op door het mes. Het is een kaft dat niet heel erg veel toevoegt aan het verhaal.

Het boek gaat over een Zweedse jongen, Fredrik Svensson (Svenne). Als hij een weekend naar Stockholm gaat, wordt hij neergestoken door een allochtone jongen. Hij overleeft het. Kort daarna wordt hij bezocht voor Nils Dackeman. Hij vraagt Svenne om voor hem te komen werken in Malmö bij de partij die Nils Dackeman aan het oprichten is: Partij Rechtvaardig Zweden. Svenne wordt partijsecretaris. De partij richt zich op de massa-immigratie in Zweden, criminaliteit van de allochtone jongeren in de buitenwijken van Zweedse steden en de Islam. 

Mijn verwachtingen van het boek waren dat het best een saai boek zou zijn, omdat het een heel serieus onderwerp heeft. Dit was voor een groot deel niet waar. Het boek was wel heel serieus, maar ook erg spannend op sommige momenten en heel raadselachtig.

Ik heb dit boek gekozen, omdat ik op de leeslijst zag dat ik ook een boek uit van een buitenlandse auteur uit de wereldliteratuur moest lezen. Mijn moeder raadde mij aan dit boek te lezen, omdat zij al eens eerder een boek van deze schrijver had gelezen. Per Nilsson heeft nog heel veel andere boeken, maar ik heb voor dit boek gekozen, omdat het best actueel is (in verband met Geert Wilders en de Islam etc.)

2.            Per Nilsson (geboren op 13 februari 1954 in Malmö) is een Zweedse jeugdboekenschrijver. Na zijn middelbare school begon Per Nilsson aan een studie wiskunde en later ook een studie muziek. Nadat hij beide studies had afgerond, werd hij docent op een middelbare school. In 1988 verscheen zijn eerste boek. In 1999 stopte hij met zijn werk als leraar om zich volledig te wijden aan het schrijven van jeugdboeken.  Zijn boeken gaan over serieuze onderwerpen zoals discriminatie en milieuvervuiling. Ik kende Per Nilsson nog niet voordat ik dit boek had gelezen.

Als ik een gesprek met Per Nilsson zou kunnen hebben zou ik hem vragen hoe hij erbij is gekomen om over deze serieuze onderwerpen te gaan schrijven.

3.            Ik heb dit boek in de zomervakantie van 2012 gelezen. Het boek liet me nadenken over racisme, want het boek laat de gevolgen van racisme zien. Het boek is op sommige gedeeltes heel erg langdradig en het heeft best veel onnodige delen erin zitten die niets toevoegen aan het verhaal. Er zaten ook juist hele spannende delen in het boek, die je in één keer uit wilde lezen.

Het mooiste deel van het boek vond ik dat Svenne besefte wat er gebeurde door de acties van de Partij Rechtvaardig Zweden. Hij zag in dat de uitspraken van de Partij Rechtvaardig Zweden alleen maar onrust en haat opwekte in Zweden.

Het taalgebruik in het boek is het grootste deel heel serieus. Er staan best moeilijke woorden in het boek. Terwijl er ook woorden zoals “fucking” worden gebruikt soms. Het is dus heel erg verschillend wat voor woorden er worden gebruikt, het verschild per hoofdstuk.

Ik raad het boek zeker aan, vooral aan jongeren van mijn leeftijd, maar ook aan volwassenen. Het laat je heel erg nadenken over racisme.