Koorts – Saskia Noort

Ik heb deze periode het boek Koorts van Saskia Noort gelezen. Het boek is een literaire thriller en ik heb voor dit boek gekozen, omdat mijn moeder en mijn zus het boek al eerder hadden gelezen en zeiden dat het een super goed en spannend boek was.

Om het boek kort samen te vatten, is erg moeilijk, aangezien er erg veel gebeurd in het boek. Maar ik zal het toch proberen:

Het boek gaat over twee vriendinnen, Dorien en Ellen, die samen naar het feesteiland Ibiza gaan zodat ze samen even alles kunnen vergeten en dat geldt vooral voor Dorien die haar ex wil vergeten. Zodra ze aankomen zijn, gaan ze meteen van feest naar feest en wordt hun al snel allerlei drugs aangeboden en Ellen neemt het allemaal. Dorien daarentegen, wil niets met de drugs te maken hebben.  Als Dorien nadat wakker wordt, nadat ze een lange nacht achter de rug heeft bij o.a. de Pacha en bij een huisfeest, heeft ze geen idee hoe ze thuis is gekomen en waar Ellen is. Ze besluit haar meteen te zoeken. Uiteindelijk vindt ze Ellen bij een verkrachter op de bood en moeten ze de man vermoorden om zelf niet dood te gaan.

Het belangrijkste thema in het boek is drugs (en drank). De drugs (en drank) zijn eigenlijk de reden voor bijna alle gebeurtenissen in het boek. Twee fragmenten uit het boek die dit duidelijk laten zien zijn:

-          “Wat ik weet is dat ik in bed lig. Hoe ik erin terechtgekomen ben, is me een raadsel en de hoofdpijn is te hevig om herinneringen op te diepen. Ik dwing mezelf mijn ogen te openen en overeind te komen. Maar zodra ik mijn hoofd ophef, komt mijn maag in opstand. Zuur en gal wellen in golven op en ik braak het uit over de terracotta tegelvloer.’’   – blz. 97

Dit stuk uit het boek, beschrijft het moment dat Dorien wakker wordt, na een nacht feesten. Ze heeft een vreselijke hangover van al het drank en de drugs. De drugs die zij, zonder dat ze het doorhad en wilde, toch gekregen heeft, omdat het gemixt zat in haar drankje. Ze komt erachter dat ze Ellen kwijt is en raakt volledig in paniek. Ze wilt haar gelijk gaan zoeken, maar aangezien er allemaal gaten in haar herinneringen zitten, gaat dit erg moeilijk.

Dit fragment past bij het thema drugs, omdat het gevolgen van drugs (en drank) laat zien. Dorien weet delen van de avond/nacht niet meer, ze heeft vreselijke hoofdpijn en is misselijk.

-          “Haar hoofd draait, met de ogen nog steeds gesloten. Vocht en gal golven uit haar halfopen mond en ze kucht zwakjes. Ze spuugt nogmaals en dan openen de ogen zich. Ze is duizelig. Of dronken of ziek, heel ziek. ” – blz. 151

Je leest dat Ellen wakker wordt op een plek die ze niet kent. Ze is misselijk en duizelig van al de drank en de grote hoeveelheid drugs die ze heeft geslikt. Ze heeft geen idee waar ze is, maar al snel komt ze erachter dat ze op een boot is. Van wie deze boot is, weet ze niet. Het idee dat ze op een boot zit, maakt haar nog misselijker, aangezien ze heel snel zeeziek wordt. Ze weet zeker dat ze niet vrijwillig de boot is gegaan, want ze zou nooit een boot opgaan als ze bij bewustzijn was.

Dit fragment past eigenlijk voor dezelfde reden bij het thema als het vorige fragment. Ellen is duizelig en misselijk. Ze weet niets meer van de nacht en heeft geen idee hoe ze op de boot terecht is gekomen. Drugs en drank zijn de oorzaak hiervoor.

De belangrijkste persoon in het boek is Dorien. Dorien is een beetje een verlegen vrouw, die zich heel veel aantrekt van wat andere mensen over haar denken. Ze is een beetje een meeloper en doet dingen zodat ze bij de groep hoort. Het enige waar ze eigenlijk echt een eigen mening in heeft, is dat ze geen drugs wilt en zal nemen.  Ze vertrouwt sommige mensen blindelings en bij andere voelt ze meteen dat het niet goed zit. Zo vertrouwt ze Nick vanaf het begin en ook tijdens de zoektocht naar Ellen, waarbij hij haar helpt. Maar heeft ze vanaf dat Ricardo de kamer van Star inkwam lopen hem niet volledig vertrouwd.

Ik snap niet waarom het haar zoveel uitmaakt hoe andere over haar denken. Mij maakt dit me namelijk niet heel veel uit en ik heb vaak mijn eigen mening die iedereen mag weten. Men hoeft het niet met mijn mening eens te zijn, maar als ik iets vind, denk ik daar niet gauw anders over.

Als ik mijn vriendin zou kwijtraken en geen idee zou hebben waar ze zou kunnen zijn, zou ik waarschijnlijk net zo erg in paniek raken als Dorien. Ik zou het waarschijnlijk niet zover laten komen dat ik niets meer van mijn nacht kan herinneren, maar als het me zou overkomen, zou ik waarschijnlijk helemaal gek worden. Het gene wat ik wel anders zou doen dan Dorien is in het begin al naar de politie gaan om te melden dat mijn vriendin vermist is.

Ik zou best vrienden met Dorien kunnen zijn, want ze komt wel over als een hele lieve vrouw die veel om andere geeft. Ik vind het belangrijk dat mijn vrienden niet (te) egoïstisch zijn en dat is Dorien totaal niet.

Het taalgebruik wisselt heel erg. Het ene moment wordt er erg agressief gepraat, met veel scheldwoorden, en het andere moment praten ze gewoon normaal, zoals mensen van rond de 20 tegen elkaar praten. Het is moeilijk om het taalgebruik in het boek precies uit te leggen, daarom zal ik proberen dit te verduidelijken met een citaat uit het boek:

-          “Hij weet niet wat het verzet in het wicht heeft aangewakkerd. Gelukkig is zijn nummer afgeschermd. Welke kerel heet er nou Bobbi. Een fluim van een vent, dat is zeker. Hoe dan ook, er is ook nog het wapen. Maar dat geeft altijd gedonder. En gedonder kan hij niet gebruiken.”

In dit citaat, vind ik, dat het taalgebruik van het hele boek een soort van wordt samengevat. Het laat de wat agressievere kant zien, maar ook de normale.

Ik had voor het eerst toen ik dit boek lezen, dat ik het echt uit moest lezen. Ik wilde het boek het liefst in een keer uitlezen, omdat het gedurende het hele boek super spannend was! Terwijl ik het boek las probeerde ik me steeds te bedenken wat ik in een dergelijke situatie zou doen en ik probeerde de kritische spanning op te lossen. Ik wilde zo snel mogelijk weten of Dorien en Ellen het wel zouden overleven en wat er met Ricardo zou gebeuren.

Dit boek heeft mij vooral geleerd nog voorzichtiger te zijn met het vertrouwen van mensen. Dorien vertrouwt Ricardo niet helemaal, maar toch gaat ze met hem mee. Dit zou ik nooit doen, als het niet helemaal goed voelt voor mijn gevoel, doe ik het niet. Verder heeft dit boek mij geleerd dat ik heel goed moet opletten als ik uit ga wat er in mijn drankje wordt gestopt. Dorien is uiteindelijk toch gedrogeerd, omdat er iemand drugs in haar cocktail had gestopt. Aangezien ik natuurlijk niet wilt dat mij dit overkomt, zal ik in het vervolg nog voorzichtiger zijn, omdat dit boek een duidelijk beeld geeft van wat de mogelijke gevolge kunnen zijn van drugs en drank.

Om dit boek te vergelijken met de andere boeken die ik dit jaar heb gelezen (‘Ik ben geen racist’ en ‘De donkere kamer van Damokles’) is erg moeilijk en zelfs bijna onmogelijk. Het zijn drie totaal verschillende boeken. Alle drie de boeken zijn op een hele andere manier geschreven, gaat over een andere tijdsperiode en hebben allemaal een heel ander onderwerp.

Zo gaat ‘Ik ben geen racist’ over politiek en racisme, ‘De donkere kamer van Damokles’ over de Tweede Wereldoorlog en ‘Koorts’ over drugs en de gevolgen ervan. Het genre van ‘Koorts’ is literaire thriller, het genre van ‘Ik ben geen racist’ is een roman en het genre van ‘De donkere kamer van Damokles’ is een psychische oorlogsroman.

Dit zijn maar een paar van de vele verschillen die er tussen de boeken zijn, als ik die allemaal zou moeten vertellen, zou ik nog wel even bezig zijn. Overeenkomsten tussen de boeken kan ik niet echt vinden.

Het boek wat mij het meeste aanspreekt van de drie boeken die ik heb gelezen, is het boek Koorts. In dit boek kan ik me het meeste verplaatsen en het speelt zich af in de tegenwoordige tijd, waardoor het lezen ook een stuk makkelijker is.

Open vragen:

-          Hoe zou jij reageren als je je beste vriend(in) kwijtraakt? Wat zou je doen om hem/haar te vinden? Zou je het zijn/haar ouders gelijk vertellen? Of zou je daar meewachten tot je zeker weet dat zij/hij echt dood is?

-          Denk jij wel eens na over drugs en de gevolgen ervan? Heb je bijvoorbeeld iemand in je directe omgeving drugs gebruikt, of gebruik je zelf drugs? Wat vind je ervan als mensen drugs gebruiken?